در این گزارش یکی از علل ناموفق‌بودن، تلفظ فرانسوی اسامی دانشمندان، کشورها، قواعد و... بود که در دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه در ایران در ذهن محصلان نقش بسته بود که با تلفظ «انگلیسی آمریکایی» مطابقت نداشت و دانشجوی ایرانی مدارس عالی آمریکا را گیج می‌کرد و از کلاس درس فراری می‌داد. در این گزارش آمده بود که علت تدریس تلفظ‌های فرانسوی اسامی علمی و... این بوده است که معلمان دهه‌های پیشین مدارس ایران همان محصلان ادوار اول اعزامی به اروپا بودند که عموما در کشور فرانسه تحصیل کرده بودند و همانها کتاب‌های درسی مدارس ایران را نوشته‌اند.
در پی کشته‌شدن رستم فرخزاد از ژنرال‌های ارشد ایران در نبرد قادسیه ، 28جولای سال 636 میلادی یزدگرد سوم آخرین شاه ساسانی ایران به اصرار بزرگان کشور جلسه مشورتی در عمارت سلطنتی (طاق کسری) تشکیل داد تا پیشنهادهای تازه شنیده شود. در این جلسه پیشنهاد شد که راه حل، انتقال فوری پایتخت از تیسفون (36کیلومتری جنوب شهر بغداد و 8قرن پایتخت ایران) به استخر (شیراز) است. یزدگرد سوم، نخست پیشنهاد انتقال پایتخت را پذیرفت، ولی بعدا آن را رد کرد. اعراب، سال بعد تیسفون را مورد حمله قراردادند که یزدگرد به منطقه حلوان نقل مکان کرد و چون در همین سال در جلولا (نزدیک حلوان) هم شکست خورد به سوی نهاوند عقب‌نشینی کرد.
لایحه آموزش و پرورش اجباری، رایگان و یکسان در ایران که ششم مرداد 1322 به تصویب مجلس رسیده بود پس از امضای پهلوی دوم در هشتم مرداد و انتشار در روزنامه رسمی کشور، به‌صورت قانون درآمد. قانون آموزش و پرورش اجباری از شهریور 1353 تعمیم یافت و همه مدارس غیردولتی وقت از سوی دولت خریداری و کارمندان آنان با احتساب سوابق کار به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمدند. از همین زمان مدارس تحصیلات عالی ایران نیز با ترتیب دیگری که داده شده بود بدون شهریه شدند. علاوه بر تحصیل رایگان و یکسان، در مدارس ابتدایی و راهنمایی تحصیلی، نوجوانان تغذیه رایگان هم می‌شدند. قانون اساسی جمهوری اسلامی در اصل سی‌ام خود، رایگان‌بودن تحصیلات تا پایان دوره متوسطه را امری دائمی ساخته است.
دیان آربس از معروف‌ترین هنرمندان عکس قرن20 آمریکا 28 جولای 1971 در 48سالگی درگذشت. هنر او در گرفتن عکس مستند بود. او می‌گفت که می‌خواهد با دوربین «تاریخ اجتماعی» را بنویسد و چنین کتابی، یکپارچه حقیقت است، زیرا دوربین آیینه است و دروغ نمی‌گوید و با قلم فرق بسیار دارد.
«دیان» برای یافتن سوژه‌های خود به بیمارستان‌ها، به محله‌های فقیرنشین شهر، به میان خانه به‌دوش‌ها، گدایان، سالخوردگان تنها، علیل‌ها و... می‌رفت و در حالت خاصی که منعکس‌کننده وضعیت آنان باشد از ایشان عکس می‌گرفت. دولتمردان و سیاستمداران ازکارافتاده را هم در روزهای ناتوانی مستثنا نمی‌کرد. وی برای یادآورشدن این نکته که از پیری و مردن گریز نیست عکس‌های زن و شوهرها را در روز عروسی در کنار عکس‌های 60- 50سال بعد آنان قرار می‌داد و مونتاژ می‌کرد. مجموعه عکس او اینک مورد استفاده رسانه‌هاست. دیان در عین حال استاد فن عکاسی در دانشگاه بود و این نکته از اوست که یک عکس خوب، بدون زیرنویس باید داستان را بیان دارد.
بانویی که با دوربین تاریخنگاری می‌کرد
67ساله‌شدن قانون اجباری، رایگان و یکسان‌شدن تعلیمات عمومی
پیشنهاد انتقال پایتخت از تیسفون به استخر (شیراز)
